Dönem Arşelerim: Viyana Stili, Erken Romantik Dönem, 1800–1820 – Basil de Visser, Roma 2025

Geçen yıl tam da bu zamanlar, bağırsak tellere geçme fikri içimde gitgide daha fazla merak uyandırmaya başlamıştı. Bu tellerin ne kadar renkli ve “samimi” bir tona sahip olabildiğini hep duyardım, belki de organik yapıları sayesinde, neredeyse insana özgü bir rezonansa sahip oldukları için. Bağırsak tellerle denemeler yaparken, bir adım daha ileri gitme ve dönem arşelerinin dünyasını keşfetme isteği duydum.

Bana kalırsa, dönem arşelerinin özellikle klasik ve barok repertuvarda artikülasyon ve cümleleme konusunda öğreteceği çok şey var. Modern arşeyle büyümüş bizler için bu arşeler, yepyeni bir bakış açısı sunuyor.

Bu yılın başında, dönem arşelerinin diline ve hissine alışmak için bazı harika meslektaşlarımdan arşeler ödünç almaya başladım. Aynı dönemde, tarihi arşeler üzerine çalışan yetenekli bir modern yapımcı arayışına da girdim. Bana birkaç mükemmel isim önerildi—bunlardan biri özellikle öne çıktı: Basil de Visser. Kendisi şu anda Roma’da yaşayan bir Hollandalı barok kemancı ve arşe yapımcısı.

Daha ilk andan itibaren Basil son derece nazik, ilgili ve benim zevklerime gerçekten duyarlıydı. Zaten yaptığı işin derinliğini hemen hissediyorsunuz, bu zanaatta iyi olmak için belli bir düzeyde “takıntılı” olmak yalnızca faydalı değil, belki de gerekli.

İlk projemiz, Beethoven döneminden esinlenilmiş bir geçiş modeli arşe oldu: yılan ağacından yapılmış bir çubuk, Cramer tarzı bir kafa, ve mamut fildişinden yapılmış bir ökçe ve vida. Yaklaşık 56 gram ağırlığında ve zarif, keskin ve berrak bir karaktere sahip, tam da hayal ettiğim gibi.

O zamandan bu yana, Basil’e farklı dönemlere uygun dört farklı arşe daha sipariş ettim. Her biri geçiş dönemi repertuvarının farklı stillerine hizmet ediyor. Onları da yakında paylaşacağım.

🤔 Siz hiç dönem arşesiyle ya da bağırsak tellerle çaldınız mı?
Bu deneyim sizde artikülasyon veya ses üretimiyle ilgili ne gibi düşünceler uyandırdı?
Yorumlarda fikirlerinizi duymayı çok isterim!